Naar de haaien!
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen
04 Oktober 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Afgelopen zaterdag gingen we letterlijk naar de haaien! We verzamelden om vijf uur ’s ochtends om met een busje richting Gansbaai te gaan. Ik zat bij het raam gewapend met mijn fotocamera. Helaas was het te bewolkt om een foto te kunnen maken van de zonsopgang. Ik kon uit het raam gaan hangen en schreeuwen, net als de minibusjes hier, maar dat wilde ik mijn medepassagiers niet aan doen.
Aangekomen in Gansbaai kregen we ontbijt en een uitleg over het haaien duiken. We kregen een oranje jack aan en mochten aan boord van de boot. Het waaide erg hard, dus de boot klapte op de golven! Super gaaf! Het nadeel van de harde wind was dat de boot erg schommelde toen we stil lagen. Hierdoor werd bijna iedereen op de boot zeeziek en ik was ook een van de gelukkigen. Op de boot moesten we ons wetsuit aan doen. Een minder leuk karwei aangezien het wetsuit al ‘wet’ was en de boot schommelde. Ik wilde niet als eerste in de kooi, omdat ik bang was dat ik een aantal ledematen zou verliezen in het water. Toen ik in de kooi ging moest ik aan de zijkant. Een van de medewerkers riep wanneer er een haai kwam en dan moest je onderwater gaan. We hadden alleen een duikbril op, dus moesten we onze adem in houden. Dit was een ding dat ik steeds vergat. Daarnaast wist ik niet waar ik mijn voeten moest houden en bleef ik niet onder. De haai had eerder al een paar keer tegen de kooi geslagen, dus was raakte in paniek in het water. Nadat ik gewisseld had met iemand ging het beter. Helaas zag je niet veel haai onder water, maar het idee dat de haai zo dichtbij is is best angstaanjagend. Eenmaal terug op de boot was het gaaf om de haai zo dichtbij te zien en heb ik een paar mooie foto’s kunnen maken! Toch was ik blij dat ik weer met beide benen op het vaste land stond!
In de avond speelde het Zuid-Afrikaanse rugbyteam tegen het Australische team. Het was bij ons in de buurt, dus hadden we met een grote groep kaarten gekocht. Het was een spannende wedstrijd, ook al kende ik niet alle regels. De Springboks (Afrikaanse team) wonnen en de Afrikanen waren door het dolle heen! Mooi om te zien! Uiteraard deden wij, als echte locals, ook mee aan de feestvreugde. Het was zo’n feest dat er zelfs een groep Afrikanen kei hard stond te zingen in de trein, met gitaarbegeleiding.
Zondag wilden we eigenlijk naar het strand gaan. Toch was het nog iets te koud, dus hoe kun je dan beter je vrije dag inplannen? Juist.. door te gaan shoppen! De eerste souvenirs zijn binnen!
Maandag gingen we voor het eerst les geven aan de verpleegkundigen. Voor diegenen die zich afvragen wat ik hier nu eigenlijk aan het doen ben, ik zal het uitleggen. In Nederland moet je als verpleegkundige jezelf, om de paar jaar, blijven scholen om geregistreerd te mogen blijven. Je doet dat door middel van het maken van e-learning modules. Verpleegkundigen in Afrika worden niet bijgeschoold gedurende hun carrière als verpleegkundige. Hierdoor voeren zij de handeling uit zoals ze geleerd hebben en zijn ze niet op de hoogte van veranderingen in protocollen of handelingen. Ook zijn ze niet gewend om gebruik te maken van een computer. Sommige weten niet eens hoe ze een muis vast moeten houden. Wij hebben de uitdaging om de modules ‘Basic Life Support en AED (reanimatie) en Intraveneuze Therapie (infusie)’ te implementeren aan verpleegkundigen van verschillende afdelingen. Zelf gaan we de module Injection (injecteren) maken.
Op maandag was de afdeling Surgery aan de beurt. We hadden alles klaargezet, laptops aan en afgetekend op de lijst, de verpleegkundigen waren er, alles was geïnstalleerd.. werkt internet niet en het programma ook niet! Zaten we daar met onze goede wil en konden we niet vooruit! Frustratie ten top! We gaven een kleine uitleg en daar kon deze groep verpleegkundigen het mee doen voor vandaag. In de middag besloten we naar de afdeling te gaan om naar het programma te laten zien op de computer in een artsenkamer. Zo kregen ze toch een beetje een beeld van het programma en hoe het werkt.
Maandag was ook papa jarig. Raar om hier te zijn, terwijl je normaal gesproken altijd thuis bent op deze dag. Maar goed, ik heb hier een wijntje op hem gedronken en de schade halen we nog in als iedereen hier in!
Dinsdags hadden we geregeld dat we het internetcafé konden gebruiken. Hierdoor konden de verpleegkundigen zichzelf wegwijs maken in het programma en konden wij meters maken. Zo deden we dat ook de rest van de week. Woensdag kwam Claire langs en vertelde dat we goed bezig waren en echt stappen vooruit aan het zetten waren. Ook op donderdag toen onze stagebegeleidster Zenobia langs kwam, had zij positieve punten voor ons! Jeej!!
Even stapje terug in de tijd. Woensdagavond hebben we Lion’s Head beklommen om op de top de zon onder te zien gaan. Het was echt een zware klim tegen de berg op, maar ik heb de top bereikt! Boven wat het uitzicht echt geweldig mooi! De zon die onderging, het wolkentafelkleed over de Tafelberg, de stad met zijn duizenden lichtjes, prachtig! Toch was er ook nog een klim naar beneden, in het donker. Dat was soms wel even lastig. Je moest én omlaag op steile stukken én je zaklamp vasthouden én uitkijken dat je niet ging vallen. Maar er is gelukkig niks gebeurd! Onderweg naar beneden waren de maan en de sterren echt heel helder, omdat je tegen de heldere hemel kon kijken zonder last te hebben van lantaarnpalen. Boven de heide zagen we vuurvliegjes vliegen. Eentje ging er op mijn arm zitten. Zo ging ik naar beneden. Rechts gewapend met een zaklamp en links met een vuurvliegje. Eenmaal beneden ging de maaltijd van de McDonalds er goed in!
Op vrijdag ging ik alleen naar het ziekenhuis, omdat Juliette naar een festival is. Hierna ging ik met Corné en John naar de Old Biscuit Mill. Een soort markt met winkeltjes in en rond een oud fabriekspand. We hadden lunch bij een soort Frans tentje. Zo lekker daar! Daarna gingen we ook nog even binnen bij een chocolaterie. Je mocht er verschillende soorten chocolade proeven en dat laat ik natuurlijk niet aan me voorbij gaan! ’s Avonds namen we de taxi naar Long Street, de hoofdstraat/uitgaansstraat van Kaapstad. We gingen naar Beerhouse. Hier hadden ze echt veel soorten verschillende bieren uit verschillende landen. Hier hebben we onze avond gevuld en heerlijke biertjes gedronken!
Dit weekend wordt het 31 graden in Kaapstad. We hebben wat leuke dingen op het programma staan, maar hierover volgende week verslag!
Bedankt voor het lezen van mijn verslagen en de interesse. Ik vind het super leuk om wat van jullie te horen!
Tot volgende week!
X Ellen
Aangekomen in Gansbaai kregen we ontbijt en een uitleg over het haaien duiken. We kregen een oranje jack aan en mochten aan boord van de boot. Het waaide erg hard, dus de boot klapte op de golven! Super gaaf! Het nadeel van de harde wind was dat de boot erg schommelde toen we stil lagen. Hierdoor werd bijna iedereen op de boot zeeziek en ik was ook een van de gelukkigen. Op de boot moesten we ons wetsuit aan doen. Een minder leuk karwei aangezien het wetsuit al ‘wet’ was en de boot schommelde. Ik wilde niet als eerste in de kooi, omdat ik bang was dat ik een aantal ledematen zou verliezen in het water. Toen ik in de kooi ging moest ik aan de zijkant. Een van de medewerkers riep wanneer er een haai kwam en dan moest je onderwater gaan. We hadden alleen een duikbril op, dus moesten we onze adem in houden. Dit was een ding dat ik steeds vergat. Daarnaast wist ik niet waar ik mijn voeten moest houden en bleef ik niet onder. De haai had eerder al een paar keer tegen de kooi geslagen, dus was raakte in paniek in het water. Nadat ik gewisseld had met iemand ging het beter. Helaas zag je niet veel haai onder water, maar het idee dat de haai zo dichtbij is is best angstaanjagend. Eenmaal terug op de boot was het gaaf om de haai zo dichtbij te zien en heb ik een paar mooie foto’s kunnen maken! Toch was ik blij dat ik weer met beide benen op het vaste land stond!
In de avond speelde het Zuid-Afrikaanse rugbyteam tegen het Australische team. Het was bij ons in de buurt, dus hadden we met een grote groep kaarten gekocht. Het was een spannende wedstrijd, ook al kende ik niet alle regels. De Springboks (Afrikaanse team) wonnen en de Afrikanen waren door het dolle heen! Mooi om te zien! Uiteraard deden wij, als echte locals, ook mee aan de feestvreugde. Het was zo’n feest dat er zelfs een groep Afrikanen kei hard stond te zingen in de trein, met gitaarbegeleiding.
Zondag wilden we eigenlijk naar het strand gaan. Toch was het nog iets te koud, dus hoe kun je dan beter je vrije dag inplannen? Juist.. door te gaan shoppen! De eerste souvenirs zijn binnen!
Maandag gingen we voor het eerst les geven aan de verpleegkundigen. Voor diegenen die zich afvragen wat ik hier nu eigenlijk aan het doen ben, ik zal het uitleggen. In Nederland moet je als verpleegkundige jezelf, om de paar jaar, blijven scholen om geregistreerd te mogen blijven. Je doet dat door middel van het maken van e-learning modules. Verpleegkundigen in Afrika worden niet bijgeschoold gedurende hun carrière als verpleegkundige. Hierdoor voeren zij de handeling uit zoals ze geleerd hebben en zijn ze niet op de hoogte van veranderingen in protocollen of handelingen. Ook zijn ze niet gewend om gebruik te maken van een computer. Sommige weten niet eens hoe ze een muis vast moeten houden. Wij hebben de uitdaging om de modules ‘Basic Life Support en AED (reanimatie) en Intraveneuze Therapie (infusie)’ te implementeren aan verpleegkundigen van verschillende afdelingen. Zelf gaan we de module Injection (injecteren) maken.
Op maandag was de afdeling Surgery aan de beurt. We hadden alles klaargezet, laptops aan en afgetekend op de lijst, de verpleegkundigen waren er, alles was geïnstalleerd.. werkt internet niet en het programma ook niet! Zaten we daar met onze goede wil en konden we niet vooruit! Frustratie ten top! We gaven een kleine uitleg en daar kon deze groep verpleegkundigen het mee doen voor vandaag. In de middag besloten we naar de afdeling te gaan om naar het programma te laten zien op de computer in een artsenkamer. Zo kregen ze toch een beetje een beeld van het programma en hoe het werkt.
Maandag was ook papa jarig. Raar om hier te zijn, terwijl je normaal gesproken altijd thuis bent op deze dag. Maar goed, ik heb hier een wijntje op hem gedronken en de schade halen we nog in als iedereen hier in!
Dinsdags hadden we geregeld dat we het internetcafé konden gebruiken. Hierdoor konden de verpleegkundigen zichzelf wegwijs maken in het programma en konden wij meters maken. Zo deden we dat ook de rest van de week. Woensdag kwam Claire langs en vertelde dat we goed bezig waren en echt stappen vooruit aan het zetten waren. Ook op donderdag toen onze stagebegeleidster Zenobia langs kwam, had zij positieve punten voor ons! Jeej!!
Even stapje terug in de tijd. Woensdagavond hebben we Lion’s Head beklommen om op de top de zon onder te zien gaan. Het was echt een zware klim tegen de berg op, maar ik heb de top bereikt! Boven wat het uitzicht echt geweldig mooi! De zon die onderging, het wolkentafelkleed over de Tafelberg, de stad met zijn duizenden lichtjes, prachtig! Toch was er ook nog een klim naar beneden, in het donker. Dat was soms wel even lastig. Je moest én omlaag op steile stukken én je zaklamp vasthouden én uitkijken dat je niet ging vallen. Maar er is gelukkig niks gebeurd! Onderweg naar beneden waren de maan en de sterren echt heel helder, omdat je tegen de heldere hemel kon kijken zonder last te hebben van lantaarnpalen. Boven de heide zagen we vuurvliegjes vliegen. Eentje ging er op mijn arm zitten. Zo ging ik naar beneden. Rechts gewapend met een zaklamp en links met een vuurvliegje. Eenmaal beneden ging de maaltijd van de McDonalds er goed in!
Op vrijdag ging ik alleen naar het ziekenhuis, omdat Juliette naar een festival is. Hierna ging ik met Corné en John naar de Old Biscuit Mill. Een soort markt met winkeltjes in en rond een oud fabriekspand. We hadden lunch bij een soort Frans tentje. Zo lekker daar! Daarna gingen we ook nog even binnen bij een chocolaterie. Je mocht er verschillende soorten chocolade proeven en dat laat ik natuurlijk niet aan me voorbij gaan! ’s Avonds namen we de taxi naar Long Street, de hoofdstraat/uitgaansstraat van Kaapstad. We gingen naar Beerhouse. Hier hadden ze echt veel soorten verschillende bieren uit verschillende landen. Hier hebben we onze avond gevuld en heerlijke biertjes gedronken!
Dit weekend wordt het 31 graden in Kaapstad. We hebben wat leuke dingen op het programma staan, maar hierover volgende week verslag!
Bedankt voor het lezen van mijn verslagen en de interesse. Ik vind het super leuk om wat van jullie te horen!
Tot volgende week!
X Ellen
-
04 Oktober 2014 - 09:56
Marleen :
Hee Ellen
Wat een leuk verhaal weer... Fijn dat je heelhuids tussen de haaien uit bent
Gekomen. Hier gaat ook alles goed... Siem leert veel op school, ook de onnodige woorden;)
Maike loopt er goed op los en krijgt nu lekker veel aandacht thuis -
04 Oktober 2014 - 10:11
Yvette Van Bergen:
hey ellen, super leuk om te lezen,wat een belevenissen allemaal! Geniet ervan en we lezen het wel weer. groeten uit Oss van ons.
, -
04 Oktober 2014 - 12:36
Mama:
Hoi Ellen,
Snap dat je bang was, die haai is wel erg dichtbij.
Doe maar iets minder enge dingen.
zie je gauw weer op skype.
papa, mama, sandra, erik -
04 Oktober 2014 - 18:19
Cyri:
Hallo Ellen, volg je verhalen en vindt ze wel spannend.veel plezier met alles wat je doet. -
04 Oktober 2014 - 21:33
Jose:
Hoi Ellen,
Wat een avontuur daar bij die haaien , het lijkt me ook erg eng om daar in die kooi te zitten waar dan allemaal van die schatjes om je heen zwemmen. Maar toch weer een overwinning !!! Tot dinsdag
Het was weer superleuk om je ervaringen te lezen.
Groetjes Frans en Jose
-
04 Oktober 2014 - 21:50
Marion:
Wederom een heel erg leuk verslag. Op naar het volgende.
Groetjes,
Marion -
05 Oktober 2014 - 08:48
Sandra Vd Wiel:
Hey Ellen!
Gaaf zeg al die leuke avonturen.
Ik snap dat je die haaien eng vond, ik zou dat echt niet durven zo dichtbij!
Geniet ervan, ik kijk weer uit naar je volgende verslag!
Xx Sandra -
06 Oktober 2014 - 14:39
:
Aaah die haaien... Bah! :)
Ik lees in jouw verhaal volgens mij veel dezelfde plekken als bij Yvonne (Lion’s Head, Beerhouse, etc.). Leuk is dat. Zijn jullie elkaar nog niet tegen gekomen?
Groetjes, Marleen Kusters.
-
06 Oktober 2014 - 15:07
Vera:
Gaaaf zeg! Wat een grote beesten, wat een uitzicht, wat een ervaring en wat een hoop gezellige mensen zo te zien. Werk ze en natuurlijk, enjoy!! Grtz. -
07 Oktober 2014 - 18:16
Sandra:
Cooliejoelie -
07 Oktober 2014 - 21:18
Corne:
Hey Schatje, Je hebt weer een mooi verhaal gemaakt waar je iedereen laat zien dat je het daar super naar je zin hebt. En die haaien laat je maar lekker zwemmen daar. Je gaat nog vele momenten beleven daar en de tijd vliegt voorbij we zijn nu al in de maand oktober beland. Ik wens je heeeeeeel veel plezier daar en HAVE FUN. Gr xxxxjes van ........ -
08 Oktober 2014 - 20:08
Hanneke Langenberg:
Hey Ellen,
Wat leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt in zuid afrika!
Succes met het invoeren en opzetten van de e learning modules.
En natuurlijk heel veel plezier in dat prachtige land!
Groetjes Hanneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
